"GRAWITACJA" - reż. Alfonso Cuarón

1. ________________________________________________________________________________________________________________________
2. 
   

• Obejrzałem ,,Grawitację”.

  W gościach, u rodziny, na dużym ekranie. Pomimo towarzystwa (oraz innego niż własny dom), projekcję odebrałem niezwykle emocjonalnie, pozytywnie emocjonalnie.
• Sandra Bullock jest aktorką, która od lat z powodzeniem odnajduje się w kinie. Nigdy jednak nie należała do grona moich ulubionych,
  choć to właśnie zupełnie się zmieniło.
• Sandra dojrzała. Jako kobieta, jako osoba, jako aktor. Niezwykle podobała mi się jej gra i jej prowadzenie przez reżysera.
• Film ,,Grawitacja” ma symboliczne; acz bardzo wyraźnie oddzielone; trzy etapy. Pierwszy to łagodne i umiejętne wprowadzenie widza w temat i akcję. Oswojenie. Przybliżenie postaci. Ukazanie ludzi wykonujących dość sprawnie obowiązki techniczne na tle Kosmosu – tak,
  na tle. W tych momentach bajeczne zdjęcia, technika cyfrowa, niezwykłe sceny w uroczy i magiczny sposób przedstawiają nam główne postaci i nieco tajemniczy Kosmos, który jakby wychyla się zza węgła… choć otacza.
• Urzeka, fascynuje, niepokoi… swoim bezkresem. Nic nie zapowiada złamania rytmu filmu, a znakomite żarty George ‚a Clooney ‚a wręcz wydają się sugerować, że zobaczymy dość lekki i zabawny film o sklejaniu paneli w Kosmosie za pomocą kleju magicznego.

  
  

•    Część kolejna ,,Grawitacji”,

  serwuje nam kino wojenne, gdzie atak problemów wynikłych w Kosmosie zaczyna szybko przedstawiać widzowi ów Kosmos jako środowisko jednak kompletnie trudne do poruszania się, co kontrastuje cudnie z pierwszymi scenami filmu.
  Genialnie złamany rytm jest początkiem ataku Kosmosu i wszelkich elementów, które są ,,poza człowiekiem” i człowiecze. Atak ów przypomina zmasowane natarcie dywizji zmechanizowanych i pancernych SS z czasów II WŚ.
  Zupełnie nie znam się na tym, co przedstawiono w tym filmie, ale większość sytuacji, zastosowań i szybkich działań ratowniczych i obronnych głównej bohaterki wydaje mi się mocno albo i nawet zupełnie nieprawdopodobna.
  Nie ma to jednak zupełnie znaczenia. W tym cudnym technicznie dopieszczonym obrazie z genialnie jakościowymi zdjęciami cały temat
  i otoczka są tylko pretekstem do przedstawienia pewnej historii i drogi kobiety.

  
  

  I tu następuje trzecia część ,,Grawitacji”,

  gdzie nawet na moment ujrzymy ducha jednego z…
  
  

    ,,Gravity„ to głębokie studium istoty człowieczeństwa, to analiza zdolności człowieka, głównie zdolności psychicznych do podjęcia walki
  o przetrwanie w najcięższych i najbardziej dramatycznych warunkach.
     Człowiek, który podejmuje ostateczne TAK lub NIE dokonuje nie tylko wyborów intuicyjnych, wyborów chwili. Główna bohaterka wkłada swoją rękę w akcję ,,Grawitacji” niczym
  w gniazdko prądu i porażona w ciągu minut widzi całe swoje życie.
   Musi zdecydować się: użalać się dalej? Pogodzić? Walczyć na całego, całą sobą?
  W imię wartości życia.
     Całość dobrej fabuły jest zgrabnie okraszona majstersztykiem fizycznej i astronomicznej akcji, porażającymi zdjęciami i niesamowitymi dźwiękami przestrzennymi.
  Czasem trzeba wybrać się w Kosmos, by odnaleźć mocniejsze ja.
  Film wcisnął mnie w fotel razem z bardzo dużym psem mojego brata, polecam!
• ______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
• Autor: Alfonso Cuarón

  Kategoria: Dramat, Sci-Fi

  Produkcja: USA, Wielka Brytania

  Czas trwania: 1 godz. 30 min.

  

  Ocena:
• autor notki/recenzji: Maciej Markisz

1. 
   
2. 
   
3. 
   

1. 
   
2.